جوّ زمين عبارتست از لايهاي از گازها، كه اطراف اين سياره را احاطه كردهاند و به وسيله نيروي جاذبه زمين نگه داشته ميشوند [1]. مجموعه اين گازها هوا ناميده ميشود. هواي اطراف سياره زمين، به لحاظ ويژگيها و مشخصات خود در تمام كائنات بينظير بوده و يك استثنا به حساب ميآيد (تصاوير 1 و 2). در واقع وجود چنين جوّي است كه باعث شده تا شرايط براي پديده منحصر به فردي به نام «حيات» بر روي سياره زمين به وجود آيد. جو زمين با به وجود آوردن شرايط ذيل، زمينه را براي زندگي موجودات زنده پديدآورده است:
انسان با استفاده از خواص فيزيكي همين جو بود كه توانست با اختراع بالن، [هواسُر] و هواپيما بر نيروي جاذبه زمين غلبه كرده و پرواز كند.
|
نقشه برداری سیاره ای
بیش از هفتاد و دو هزار خط تراز از ماه، شانزده میلیون خط تراز از سیارک اِروس ۱ و بیش از ششصد میلیون خط تراز از مریخ، به عنوان داده های ارزشمند نقشهب رداری، راه را برای اکتشافات آینده بشر هموار کرده است. در مورد مریخ، دقت موقعیت سنجی در نقشه هایی که توسط فضاپیمای نقشهب ردار سراسری مریخ و با بهره گیری از ابزار ارتفاع سنج لیزری مدارگرد مریخ ۲ آن تهیه شد، حدود یک متر شعاعی و صد متر افقی بود. این در حالی است که تصاویر ارسالی ابزار مسافتی اب لیزری پروژه نیِر ۳ در کاوش سیارک ها از سیارک اروس، دقتی معادل ده متر در داشته است. از نزدیکترین همسایه زمین، ماه، به z و y ،x سه راستای دلیل چگالی کم و مشکلات فنی نقشهب رداری، به مراتب کم دقت ترین اندازه گیری های توپوگرافی انجام شده است که حدود یک متر شعاعی و بیش از یک کیلومتر افقی خطای تخمینی دارد. در مورد زمین هم، اگرچه محاسبات در مورد پستی و بلندی سطوح با به کارگیری تجهیزات گوناگون با دقت های مختلف به طور دقیق صورت می گیرد، نقشه برداری از بستر اقیانوس ها با دقت بسیار کمی امکان پذیر است.
در این مطالعه، پیشرفت هایی که در فهم و تحلیل مقاطع ارتفاع سنجی (آلتیمتری) مریخ و سیارک اروس به دست آمده است، بررسی می شود. در زمان پرتاب نقشه بردار سراسری مریخ ( ۱۹۹۶ )، دانش نشانه روی فضاپیما محدودیت اساسی به شمار می رفت، در صورتی که در مورد پروژه نیِر -که برای کاوش سیارک های نزدیک به زمین پس از نقشه بردار سراسری مریخ آغاز شد.
صفحه قبل 1 صفحه بعد